خداوند تنها دروازه امیدی است که هیچگاه بسته نمیشود... تنها کسی است که با دهان بسته هم میتوان صدایش کرد... با پای شکسته هم میتوان سراغش رفت ... تنها خریداریست که اجناس شکسته را بهتر برمیدارد...تنها کسی است که وقتی همه رفتند میماند...وقتی همه پشت کردند آغوش میگشاید...وقتی همه تنهایت گذاشتند محرمت میشود...وتنها سلطانی است که دلش با بخشیدن آرام میگیرد نه با تنبیه کردن.خدا را برایتان آرزو دارم.
پژواک مریم ابراهیم پور...برچسب : نویسنده : مریم ابراهیم پور pejhvak بازدید : 60