پژواک مریم ابراهیم پور

دردهایت را دورت نچین که دیوار شوند.زیر پایت بچین که پله شوند...هیچوقت نگران فردایت نباش.خدای دیروز و امروزت فردا هم هست...

سه دسته از آدمها را هیچگاه از یاد نبرید:

1- کسانی که در سختیها یاری تان کردند.

2- کسانی که در سختیها رهایتان کردند.

3- کسانی که در سختیها گرفتارتان کردند.

خداوند تنها دروازه امیدی است که هیچگاه بسته نمیشود... تنها کسی است که با دهان بسته هم میتوان صدایش کرد... با پای شکسته هم میتوان سراغش رفت ... تنها خریداریست که اجناس شکسته را بهتر برمیدارد...تنها کسی است که وقتی همه رفتند میماند...وقتی همه پشت کردند آغوش میگشاید...وقتی همه تنهایت گذاشتند محرمت میشود...وتنها سلطانی است که دلش با بخشیدن آرام میگیرد نه با تنبیه کردن.خدا را برایتان آرزو دارم.